از مدال های بی حامی تا مرد اخلاق مسابقات
به گزارش جایگاه ورزش، محمدرضا کوهی متولد ۲۵ تیرماه ۱۳۶۹ در تهران است؛ نامی آشنا در دنیای ورزش‌های قدرتی که سال‌ها برای اعتلای ورزش ایران تلاش کرده و اکنون در مقام دبیر کمیته استعدادیابی قوی‌ترین مردان پرورش اندام کشور، به پرورش نسل آینده مشغول است. با او گفت‌وگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:
آقای کوهی، لطفاً برای مخاطبان‌مان از سوابق ورزشی و مسئولیت‌هایی که بر عهده داشته‌اید بفرمایید.
من قهرمان پاورلیفتینگ کشور و مسابقات قوی‌ترین آتش‌نشانان استان تهران هستم و افتخار داشتم که عنوان “مرد اخلاق مسابقات قوی‌ترین مردان استان تهران” را هم کسب کنم. در حال حاضر، دبیر کمیته استعدادیابی قوی‌ترین مردان ایران و مدیر گروه فرهنگی-ورزشی مقدم هستم.
شنیدیم فعالیت‌های زیادی برای نوجوانان مناطق محروم انجام دادید. در این‌باره هم توضیح بدهید.
بله، سال‌ها در حوزه ورزش نونهالان و نوجوانان در مناطق کم‌برخوردار فعالیت کردم. برگزاری دوره‌های آموزشی رایگان در مدارس و آموزشگاه‌ها یکی از مهم‌ترین کارهایی بود که با عشق و دغدغه‌مندی انجام دادم، چون معتقدم آینده ورزش کشور از دل همین مناطق بیرون می‌آید.
با وجود این افتخارات، چه چالش‌هایی در مسیر قهرمانی داشتید؟
متأسفانه در مسیر رسیدن به مدال و افتخار، هیچ‌گونه حمایت مالی یا امکانات حرفه‌ای نداشتم. حتی برای تهیه وسایل ساده‌ای مثل زانوبند یا کمربند حرفه‌ای که مانع آسیب‌دیدگی می‌شدند، دچار مشکل بودم. تمرینات را در شرایط سخت و با حداقل امکانات انجام می‌دادم. با اینکه نتایج خوبی در مسابقات می‌گرفتم، اما هیچ حمایتی از سوی مسئولان ندیدم.
نقش مربیان را در این مسیر چطور می‌بینید؟
بدون شک تمام افتخاراتم را مدیون استاد عزیزم، آقای مهدی مقدم هستم. ایشان نه فقط یک مربی، بلکه یک راهنما و پشتیبان واقعی برای من بودند. از همین‌جا از ایشان صمیمانه تشکر می‌کنم.
چه انتظاری از مردم برای حمایت از ورزشکاران دارید؟
مردم می‌توانند با کوچک‌ترین دلگرمی‌ها مثل پیام تبریک، تشویق در فضای مجازی و دنبال‌کردن عملکرد ورزشکاران، حس دیده‌شدن را به قهرمانان منتقل کنند. این انرژی مثبت می‌تواند تفاوت بزرگی در انگیزه‌ی یک ورزشکار ایجاد کند.
برخی ورزشکاران از قضاوت‌های ناعادلانه گلایه دارند. نظر شما چیست؟
کاملاً درست است. مردم نباید بدون آگاهی از شرایط واقعی ورزشکار، آن‌ها را قضاوت یا با دیگران مقایسه کنند. پشت هر موفقیتی، سال‌ها تلاش، آسیب و بی‌خوابی وجود دارد که دیده نمی‌شود.
و حرف پایانی؟
آرزو دارم مردم ورزشکاران را فقط در زمان پیروزی تشویق نکنند، بلکه در لحظات شکست نیز همراه و پشتیبان آن‌ها باشند. قهرمانان واقعی کسانی هستند که در سخت‌ترین روزها نیز تنها نمی‌مانند.
